تاریخچه زندان در غرب (بخش نخست)
درازای عمر زندان را به اندازهی عمر بشر دانستهاند. در کتب تاریخی و نیز دینی از حبس سخن به میان آمده است. داستان یوسف نبی علیهالسلام از شواهدی است که میتوان ارائه کرد. او را به خاطر تهمتها سالها در زندان عزیز مصر نگه داشتند.
اما این که میگوئیم عمر طولانی دارد نشان از یک سیر خطی ندارد. در دورههایی دچار کثرت و گاه دچار قلت بوده است. در برخی از دورهها مجازاتهای جسمی بیشتر بوده است و زندان کمتر به عنوان مجازات به کار رفته است. (به عکس زندان که مجازاتی برای روح و آزادی انسان است). در دورههایی نیز بیش از آنکه زندان به عنوان مجازات باشد، برای نگهداری افراد در انتظار محاکمه به کار رفته است. مثلاً در قرون وسطی چنین هدفی برای زندان مدنظر بوده است. اولپین، حقوقدان مشهور رومی در همین باره گفته است: «زندان برای نگهداری و نه برای کیفردهی»
پند اولپین تا سالها به عنوان مانیفست زندانزدائی، تا سالها مدنظر حقوقدانان و قضات در اروپا بوده است. اما باید ریشههای زندان به عنوان یک کیفر در تأسیس دادگاههای تفتیش عقاید جستجو کرد. این دیوانها در سال ۱۲۰۳ و با فرمان پاپ اینوسان سوم تأسیس شد و تعقیب، محاکمه و مجازات مخالفان کلیسای رم، در صلاحیت آنها قرار گرفت. و بدین سان همراه با این دادگاههای غیرانسانی، مجازات زندان به عنوان فرزند نامشروع این دادگاهها، وارد سیستم کیفری اروپا شد. البته در کنار مجازات روحگداز حبس، مجازاتهای جسمگداز نیز همچنان فراگیر بوده است.
البته تولد جزای حبس را باید به آمریکاییها نسبت داد. جمهوریخواهان آمریکایی، پس از استقلال از استثمار انگلیس در ۱۷۷۶ و صدور اعلامیهی استقلال، اعلام کردند: «اعدام و کیفرهای بدنی، فرزند نامشروع حکومتهای سلطنتی است» و در حکومت ما جایی برایش وجود ندارد. از طرفی، از آنجا که جامعهی آزاد آمریکا بزرگترین آزادیها را به شهروندان میبخشد در آن جامعه، سلب آزادی مجازاتی کمتر از اعدام نخواهد بود. انقلاب بزرگ فرانسه در ۱۷۸۹ نیز در تشدید این فکر بیتأثیر نبود و آن را سرعت بخشید. این امر در قانوننامههای کیفری فرانسه در ۱۸۱۰ و ایالت باواریای آلمان در ۱۸۱۳ کاملاً مشهود است. از همان زمان است که کیفر حبس به عنوان مجازات اصلی در سطحی وسیع به کار گرفته شد. این مصوبات در قانونگذاریهای روسیهی تزاری، ترکیهی عثمانی، یونان، مصر و ایران اثرات عمیقی گذاشت.
و این چنین بود که کیفر حبس جای پای خود را در میان مجازاتها باز کرد و به عنوان یک مجازات مهم در قوانین کیفری کشورهای مختلف سایه افکند.